Berbers worden beschouwd als de eerste bewoners van het huidige Marokko.
Over de oorsprong van de Berbers is weinig bekend, omdat er geen geschreven Berbertaal is en er dus ook geen verslagen zijn. Ze beschrijven zichzelf als Amzirin, als “vrije mensen”.
De Berbers zijn geen uniform volk. Er bestaat geen echt stammensysteem, de grootste sociale eenheid is de uitgebreide familie, alleen in tijden van nood is men verenigd met een stam, die echter na het einde van de crisis weer is ontbonden. Er worden vandaag de dag nog steeds drie grote Berbertalen gesproken: Taschelhit, Tamazight en Tarifit.
Berber Marokko Afrika
De term “Berbers” wordt gebruikt om te verwijzen naar verschillende gemeenschappen in Noord-Afrika, waarvan een gemeenschappelijk kenmerk een Berbertaal is. Onder andere de Toeareg behoren tot hen. Hun naam komt waarschijnlijk van het Grieks/Romeins, waar het woord “Barbari” iemand betekent die stottert. In het algemeen werden mensen die geen Latijn spraken zo genoemd.
Voor de Arabisch-islamitische expansie in de 7e eeuw, bereikten ze in gesloten distributie van de Canarische Eilanden (Guanchen) naar de westelijke grens van Egypte. Na de Romeinse overheersing (rond de eeuwwisseling tot het begin van de 5e eeuw) moesten de Berbers zich aan het eind van de 7e eeuw aan de Arabieren onderwerpen.
De Berbers werden door twee Arabische stammen uit Saoedi-Arabië verdreven naar de bergen en woestijnen. De Saoedische nomaden werden door Arabische heersers naar Marokko gestuurd, en dat is gelukt. De islam werd snel overgenomen door de Berbers, maar er braken al snel opstanden uit over discriminatie door Arabische moslims.